ایران و بگرد

نهصد سال است که اسم ناصرخسرو بر زبان‌ها می‌چرخد. معرفی ناصرخسرو کار آسانی نیست. از طرفی حالا نامش به یکی از عجیب‌ترین خیابان‌های تهران، یعنی خیابان ناصرخسرو، گره خورده. از طرف دیگر اهل ادب می‌گویند او یکی از بهترین شاعرها در تاریخ ادبیات فارسی بوده. اما شاید از همه معروف‌تر سفرنامه‌ ناصرخسرو باشد.

 ناصرخسرو راهی سفری هفت‌ساله شد. از ماورالنهر تا ساحل مدیترانه و مصر و عربستان گذشت و سپس دوباره به خانه بازگشت. ناصرخسرو در سفرنامه‌اش با دقتی زیاد از شهرها، سنت‌ها و فرهنگ‌ها گفته.

معروف است که در قرن نوزدهم مستشرقین فرانسوی و آلمانی در محل توصیفات او از بیت‌المقدس ایستادند و قدم‌به‌قدم مسیر را شمردند و تأیید کردند که ناصرخسرو حتی شمارش قدم‌ها را دقیق توصیف کرده.

برای مطالعه بیشتر روی لینک زیر کلیک کنید.

 ناصرخسرو – سفرنامه می‌نوشت قبل از آنکه خیابان باشد

یک زمانی مهم‌ترین دغدغه‌ی آدم‌ها این بود که چطوری از یک‌جایی به یکجای دیگر بروند. قونقا هم یکی از راه‌حل‌ها بود. چرخ‌های واگنی را روی ریل می‌گذاشتند و اسبی واگن را می‌کشید. صد – صد و پنجاه سال پیش این ایده خودش از هزارتا BRT مدرن‌تر بود.

تراموای اسبی یکی از اولین نمونه‌های وسایل حمل و نقل عمومی بود که تقریباً جد ترامواهای برقی امروزی و مترو و قطارهای داخل شهری حساب می‌شود.

برای مطالعه بیشتر روی لینک زیر کلیک کنید.

 قونقا یعنی چه؟ مردم تبریز چطور با قونقا در شهر جا‌به‌جا می‌شدند